به طور کلی بر اساس جنس و ماهیت سطح زمین، نصب چمن مصنوعی را می توان به دو دسته تقسیم نمود که این دو دسته، نوع کف سازی (زیر سازی یا بستر سازی) زمین را تعیین می کند.
این سطوح، بسیار متنوع هستند و موادی همچون ملات سیمان، بتون مِگر، آسفالت، سنگفرش، موزائیک، آجرفرش، کاشی و سرامیک، فلز، چوب، شیشه، عایق های گرمایی، سطوح پلیمری و... را شامل می شود.
در چنین سطوحی، نصب چمن مصنوعی بر روی پوشش های پلیمری جدا کننده صورت می گیرد و یا مستقیما بر روی سطح چسبانده می شود.
امروزه در بسیاری از مناطق جهان از جمله کشورمان، چمن مصنوعی بر روی چنین سطوحی نصب می شود.
سطوح نام بُرده به دلیل عدم توانایی انتقال و خروج آب در جهت عمودی و به سمت پایین، به ناچار باید در جهت افقی این کار را انجام دهند و به همین دلیل ناچار به ایجاد شیب در سطح زمین هستیم.
شیب بندی سطح از مرکز به سمت پیرامون و با شیب حدود 1% انجام می شود.
به این ترتیب، آب بر روی چمن مصنوعی و در جهت شیب زمین حرکت کرده و از اطراف خارج می شود.
این مساله در سطوح کوچک (حدود 1000 متر مربع) به خوبی قابل اجراست ولی در مساحت های بزرگ، آب سطحی به طور کامل خارج و تخلیه نخواهد شد.
مزایای زیرسازی سطح با مصالح سخت:
نصب بر روی خاک طبیعی، شن، ریگ، سنگ شکسته و قلوه که این شیوه در دانش عمران با نام unbound (نا همبسته و رها) شناخته می شود.
مزایای زیر سازی زمین به این شیوه:
جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد نصب چمن مصنوعی به سایت مانا چمن مراجعه فرمایید.